Historia Domu Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi
w Nowym Wiśniczu
Historia Domu Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi w Nowym Wiśniczu jest hołdem złożonym Bogu za 100 lat istnienia tego Dzieła, hołdem złożonym Siostrom, które posłuszne Duchowi Świętemu podjęły trudne zadanie budowania tej Wspólnoty i otoczyły opieką potrzebujących, szczególnie dzieci, ponosząc wiele trudu, zaparcia się, znosząc głód i niewygody oraz hołdem złożonym wszystkim Kapłanom i Dobrodziejom oraz Parafianom, którzy na przestrzeni 100 lat służyli Siostrom pomocną dłonią i sercem. Niech w tym wszystkim Bóg będzie uwielbiony!
Posiadłość przy ul. Chełmskiej, w której od 1919 r. zamieszkały Siostry Rodziny Maryi była własnością rodziny Jaremów. 30 września 1913 r. „budynki drewniane; mieszkalny i gospodarczy i pół morga przestrzeni Kazimierz Jarema oddał na wyłączną własność Towarzystwu Szkoły Ludowej – jako darowiznę z wyraźnym zastrzeżeniem i ograniczeniem, że posiadłość ma być użytkowana raz na zawsze tylko w celu założenia i utrzymania się stale w Wiśniczu Ochronki dla dzieci religii rzymsko-katolickiej, pod wyłącznym zarządem tegoż Towarzystwa Szkoły Ludowej.”
W tym czasie: proboszczem był ks. Prałat Andrzej Sękowski, biskupem – ks. Leon Wałęga, papieżem- Benedykt XV.
Ks. Prałat Andrzej Sękowski udał się do Lwowa do Matki Generalnej Zgrom. Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi z prośbą, aby Siostry objęły tę posiadłość w celu prowadzenia Ochronki.
